ეტიოლოგია, პათოგენეზი. ორგანიზმში საკვები ნივთიერებების არასაკმარისი შეღწევა და მათი შეწოვა, რაც განპირობებულია როგორც ეგზოგენური ასევე ენდოგენური მიზეზებით (საყლაპავის სიმსივნური, ნაწიბუროვანი შევიწროება, ასევე პილორუსის; საჭმლის მონელების და შეწოვის უკმარისობის სინდრომი). გარკვეული მნიშვნელობა აქვს არა მხოლოდ აბსოლუტურ, არამედ საკვების კალორიულობის შეფარდებით დაქვეითებასაც, საკვების რაციონის თვისებრივ ცვლილებებს, განსაკუთრებით კი ცილების, ცხიმების დეფიციტს; შეუცვლელი ამინომჟავების უკმარისობა, ცხიმოვანი მჟავეებისა და ვიტამინების (პირველ რიგში ცხიმში ხსნადის). კვების ხანგრძლივი უკმარისობისას ვითარდება ჰიპოპროტეინემია, სხვადასხვა ორგანოებისა და ქსოვილების დისტროფული ცვლილებები, ირღვევა მრავალი ორგანოს ფუნქცია, წარმოიქმნება პოლიგლადულური უკმარისობა. დისტროფიული ცვლილებები საჭმლის მომნელებელი ტრაქტის კედელში და საჭმლის მონელებელ ჯირკვლებში მიმდინარეობს მათი ფუნქციების პროგრესირებადი დარღვევებით და ორგანიზმში ცვლის პროცესების მოშლის გაღრმავებით.